Al van kleins af aan, wist ik welke kant uit…hoor je veel mensen zeggen. Als ik eerlijk ben, is dit niet zoals het bij mij gelopen is.
Ik denk dat het vooral de lucky few zijn die meteen weten welke kant ze uit willen en dat die gevallen eerder zeldzaam zijn. Ook in mijn opgroeien heb ik rondom me zowel de lichte als de zwaardere kant van het werkende leven mogen ervaren. Van een grootvader die zijn passie leefde in het onderwijs, een moeder die me nog steeds zegt dat ze misschien liever een compleet andere richting uit was gegaan, en een vader die nog steeds moeite heeft met het concept balans werk-privé.
Ik geloof (nog steeds) dat je leert door zoeken, proeven, proberen, durven en experimenteren. En als je mijn moeder zou kunnen spreken, zou ze je vertellen dat ik heel veel geëxperimenteerd heb… Van verschillende studierichtingen in het middelbaar en in het hogere onderwijs, tot uiteenlopende hobby's, tot… wat ik nu doe.
En dit proces van zoeken, niet weten waar je talenten liggen of je waarden niet helder hebben om je de richting te wijzen, voelt soms heel erg frustrerend en uitzichtloos. Terugkijkend ben ik toch wel dankbaar dat ik het proces aangegaan ben, want zonder te durven “falen, proeven en zoeken” zou ik nooit uitgekomen zijn bij hetgeen ik vandaag doe.
Dit neemt niet weg dat het natuurlijk anders had gekund. Ik had best wat meer ondersteuning kunnen gebruiken in het creëren van mijn loopbaan. Na heel wat proef – en zoekwerk, besloot ik daarom anderen te helpen om “werk te maken van wat ze echt willen”. Een opleiding in psychologie en HR management volgen.
En de cijfers liegen er niet om, de nood aan aandacht voor welzijn binnen de werksetting ligt hoog. We kennen allemaal wel 1 of meerdere mensen die gestruggeld hebben in hun loopbaan; te maken hebben met een burn-out, angst om te falen, conflict met hun leidinggevende of gewoonweg met het niet weten wat te doen met hun werkend leven.
Dus in 2016 sprak ik mijn partner aan met de vraag “wat als we nu eens samen een bedrijf starten dat zich focust op welzijn binnen de werkcontext in de breedste zin van het woord”. Hij kwam aan boord met een ongezien enthousiasme.
Dus dat was dat. We begonnen een team te bouwen. Een team waarbij we heel specifiek op zoek gingen naar psychologen met een interesse in werkgerelateerde thema’s die we opleidden in loopbaancoaching. Een team van authentieke mensen die op een warme en persoonlijke manier naast anderen wilden lopen in hun proces.
We stippelden een aanbod uit waarmee we actief konden bijdragen aan meer welzijn binnen iemands loopbaan. Een aanbod van loopbaancoaching, therapie bij werkgerelateerde thema’s, consulting rond stress-en welzijn op de werkplek en verschillende trainingen voor particulieren en organisaties.
En vermits we geloven in “teach what you preach” wilden we zelf ook zorgen voor een context waarin onze medewerkers zich thuis voelden, waarin er stevig ingezet wordt op persoonlijke groei en waar mensgerichtheid centraal staat…
Betekent dit dat ik nooit meer struggel of zoek. Nope…not at all :) . Ik heb zelf ook nog geregeld moeite met het concept balans werk-privé of iets van een lat en deze zeer hoog leggen. En ook de verantwoordelijkheid die bij het zaakvoerderschap komt kijken is soms regelrecht beangstigend. En tegelijkertijd ben ik al een stuk verder als waar ik begon, en word ik me steeds meer bewust van wat er toe doet in mijn leven (in mijn job en daarbuiten) en weet ik uit ervaring dat (al vind ik het niet leuk) ik angst en ongemak kan dragen en dat alles beweegt en verandert.
Onze missie is om ook jou te helpen om werk te maken van wat je echt wil… in het werk en ver daarbuiten! Je te helpen om stappen te zetten naar dat waar je warm van wordt. Opdat we ooit op het einde van onze loopbaan kunnen zeggen, we hebben het werkend leven van een hele hoop mensen een stuk mooier gemaakt.